7 februari
Eerst en vooral willen wij jullie langs deze weg nog eens bedanken voor de steun via de koekjes-en wijnactie. Hopelijk heeft het gesmaakt! Een dikke merci! Zo rond 12u30 klommen we in het eerste vliegtuig die ons naar Londen zou brengen. Daarvoor hadden we uitgebreid afscheid genomen van vriendjes en ouders om ons thuisland voor drie maanden vaarwel te zeggen en werden we uitgebreid gecontroleerd op verborgen (Sien had de eer om gefouilleerd te worden van top tot teen). In Londen aangekomen stond ons enkele uren wachten te wachten… Na dit overbrugd te hebben belandden we ’s avonds op het vliegtuig naar Johannesburg. De stewards hebben ons daar verwend met een lekker avondmaal en drankjes tot je moest stoppen omdat je anders te veel naar het vliegtuigtoilet moest (en tussen ons gezegd en gezwegen, dat is toch geen aanrader). Een paar films en series, een beetje leesvoer en een hazenslaapje verder, kregen we zo rond zessen een Engels ontbijt toegediend… Mijn buik (die van Sien) heeft wel wat geprotesteerd, maar voor de rest hebben ze toch erg hun best gedaan! Veilig geland zo rond zeven (plaatselijke tijd), alle bagage in handen, op zoek naar Johan die ons ging oppikken van de luchthaven. Onvindbaar. Welkom in Zuid-Afrika! Uiteindelijk op zoek naar een muntentelefoon aangezien onze gsms ook niet wilden meewerken. En wie zoekt die vindt… niet Johan, maar wel een telefoon. Zo konden we hem bereiken en wist hij ons te vertellen dat hij dacht dat hij ons om 9u moest komen ophalen, kan gebeuren… Zo’n 45 minuten later op weg naar onze stageplaats. Eerste indrukken: warm, alles opt gemakjes, mooie en interessante stageplaats, vriendelijk ontvangst,…. Na een rondleiding en voorstelronde en gepraat over de werking enzo ondertussen gingen we een hapje eten. Onze eerste Zuid-Afrikaanse maaltijd is ons alvast goed bevallen. ’s Middags zag de overigens zeer vriendelijke Johan dat er te weinig tijd over was om ons nog te voeren naar huis en op tijd terug te zijn voor een sessie psycho-educatie die hij moest geven. Zo hebben wij onze eerste dag al knikkebollend, maar toch zeer aandachtig, onze eerste Zuid-Afrikaanse psycho-educatie meegemaakt. Daarna bracht Johan ons veilig en wel naar ons huisje. Hier zijn wij goed ontvangen door de andere studenten, hebben we wat etenswaren gaan inkopen en ons thuisfront gerustgesteld. Tot zover onze eerste dag. Nu zullen we de boel hier wat beter moeten leren kennen in de komende dagen en dan posten wij zodra wij genoeg zinnigs te vertellen nog een berichtje op deze blog.
Eerst en vooral willen wij jullie langs deze weg nog eens bedanken voor de steun via de koekjes-en wijnactie. Hopelijk heeft het gesmaakt! Een dikke merci! Zo rond 12u30 klommen we in het eerste vliegtuig die ons naar Londen zou brengen. Daarvoor hadden we uitgebreid afscheid genomen van vriendjes en ouders om ons thuisland voor drie maanden vaarwel te zeggen en werden we uitgebreid gecontroleerd op verborgen (Sien had de eer om gefouilleerd te worden van top tot teen). In Londen aangekomen stond ons enkele uren wachten te wachten… Na dit overbrugd te hebben belandden we ’s avonds op het vliegtuig naar Johannesburg. De stewards hebben ons daar verwend met een lekker avondmaal en drankjes tot je moest stoppen omdat je anders te veel naar het vliegtuigtoilet moest (en tussen ons gezegd en gezwegen, dat is toch geen aanrader). Een paar films en series, een beetje leesvoer en een hazenslaapje verder, kregen we zo rond zessen een Engels ontbijt toegediend… Mijn buik (die van Sien) heeft wel wat geprotesteerd, maar voor de rest hebben ze toch erg hun best gedaan! Veilig geland zo rond zeven (plaatselijke tijd), alle bagage in handen, op zoek naar Johan die ons ging oppikken van de luchthaven. Onvindbaar. Welkom in Zuid-Afrika! Uiteindelijk op zoek naar een muntentelefoon aangezien onze gsms ook niet wilden meewerken. En wie zoekt die vindt… niet Johan, maar wel een telefoon. Zo konden we hem bereiken en wist hij ons te vertellen dat hij dacht dat hij ons om 9u moest komen ophalen, kan gebeuren… Zo’n 45 minuten later op weg naar onze stageplaats. Eerste indrukken: warm, alles opt gemakjes, mooie en interessante stageplaats, vriendelijk ontvangst,…. Na een rondleiding en voorstelronde en gepraat over de werking enzo ondertussen gingen we een hapje eten. Onze eerste Zuid-Afrikaanse maaltijd is ons alvast goed bevallen. ’s Middags zag de overigens zeer vriendelijke Johan dat er te weinig tijd over was om ons nog te voeren naar huis en op tijd terug te zijn voor een sessie psycho-educatie die hij moest geven. Zo hebben wij onze eerste dag al knikkebollend, maar toch zeer aandachtig, onze eerste Zuid-Afrikaanse psycho-educatie meegemaakt. Daarna bracht Johan ons veilig en wel naar ons huisje. Hier zijn wij goed ontvangen door de andere studenten, hebben we wat etenswaren gaan inkopen en ons thuisfront gerustgesteld. Tot zover onze eerste dag. Nu zullen we de boel hier wat beter moeten leren kennen in de komende dagen en dan posten wij zodra wij genoeg zinnigs te vertellen nog een berichtje op deze blog.
Welkom dus in Zuid Afrika. We zijn heel benieuwd naar jullie ervaringen en zullen dan ook heel trouw deze blog volgen! Succes daar en geniet naast het stagewerk ook maar van alles wat op jullie weg komt.
BeantwoordenVerwijderenHey!
BeantwoordenVerwijderenHave fun daar, wel even vragen, wat moeten jullie daar praten? Kunnen jullie je daar behelpen met nederlands? Of is het in het engels te doen?
Janos
Wel wij praten er Engels, dat is de taal die iedereen hier zo ongeveer kan spreken. Er zijn hier zo'n 11 Afrikaanse talen, waaronder Zuid-Afrikaans, dat kunnen wij een beetje verstaan en dat kunnen wij wel snel oppikken en ze verstaan ons ook wel een beetje. Als ze een andere taal spreken, begrijpen wij er meestal geen jota van. Mensen spreken niet al die Afrikaanse talen dus daarom leren ze meestal Engels om met iedereen te kunnen praten. In het ziekenhuis zijn de groepssessies enzovoort dan ook in het Engels zodat iedereen elkaar kan verstaan!
BeantwoordenVerwijderenKlinkt allemaal enthousiast. Wens jullie een fantastische tijd toe.
BeantwoordenVerwijderenOp welke soort dienst doen jullie stage? Soort problematiek? Soort denkkader? Wat wordt daar van jullie verwacht? Wat is psychiatrische verpleegkunde daar? enz. Zoveel vragen ...
Qua stage is het hier echt helemaal anders! Joeri heeft al wat verteld op de blog, maar nog niet zo in detail, we zullen de komende stageweek waarschijnlijk nog heel wat leren over hoe alles hier werkt. De mensen hebben hier geen leefruimte zoals bij ons, ze hebben een kamer (meestal met meerdere personen, accute patiënten liggen meestal alleen) en een mooie tuin waar ze naar toe kunnen. Op de ward liggen allerlei patiënten, van psychose, manie tot depressie. Het is dus echt een groot verschil. De patiënten hebben een programma met verschillende keuzemogelijkheden. Ze kunnen kiezen uit verschillende groepssessies terwijl er bij ons meestal een programma is dat moet gevolgd worden. Enerzijds heb je open groepssessies waar de groep telkens anders is naargelang de mensen die voor de sessie kiezen. Dit gaat meer om wat wij zouden noemen psycho-educatie waar de mensen zichzelf beter leren kennen en leren hoe relaties in elkaar zitten enzoverder. Wij volgden reeds drie zo'n groepssessies en daarin zien zij zaken die wij ook in de lessen zien. Het zijn dus meestal egosterke mensen. Wanneer mensen in crisis de eerste week opgenomen zijn is het vooral de bedoeling dat ze tot rust komen dus dan moeten ze niet naar de therapieën. De mensen worden vanaf het mogelijk is zoveel mogelijk gemotiveerd om naar de therapie te gaan. Er zijn ook gesloten therapieën waar steeds dezelfde patiënten naar toe gaan zoals creatieve therapie, muziektherapie, de puzzelgroep (een psycho-analytisch gerichte groep, die werkt met het verleden). Deze lijken meer op de therapieën zoals wij die kennen. Op mijn afdeling (ward) werkt er één verpleegkundige, één verzorgende en twee mensen die je kan vergelijken met de logistieke hulp van bij ons (bij Joeri werken er meer verpleegkundigen blijkbaar). De verpleegkundige doet hier alle verpleegkundige handelingen zoals injecties, infuzen, bloedpuncties,.... Ze begeleiden de patiënten, organiseren alles zo'n beetje. Wat hier ook anders is, is dat ze hier werken met rondes. In de accute fase gaan ze om het uur kijken op de kamer, anders om de twee uur om te zien of alles in orde is. Er zijn ook verpleegkundigen die hier een aantal groepssessies geven. De mensen worden hier maar drie weken opgenomen, langer kan niet, die middelen hebben ze niet. In die korte tijd proberen ze zoveel mogelijk te doen. Er valt al heel wat te vertellen over de stageplaats en waarschijnlijk vergeet ik nog wel wat, maar ik denk dat we de komende weken ook nog heel wat zullen bijleren over hoe hier alles werkt en dan zullen we nog meer kunnen vertellen...
BeantwoordenVerwijderen