Met enkele dagen vertraging, een splinternieuw blogbericht speciaal voor jullie bedacht en geschreven, rechtstreeks over laten vliegen naar jullie computerscherm in België (of elders op deze aardbol, voor de wereldburgers onder ons) zodat jullie onze avonturen hier kunnen meebeleven! De vertraging is trouwens niet te wijten aan ons of onze onhandigheid, maar aan het feit dat we maar beperkt internet hebben hier en onze limiet overschreden hadden (8GB voor zo’n 8 mensen is blijkbaar niet voldoende…). Nu hebben we één hele volledige extra GB bijbetaald om ons weer te kunnen uitleven op internet!
Zo, dat gezegd zijnde, vorige week was een zeer korte maar krachtige stageweek, welgeteld drie stagedagen van 7u ’s morgens tot en met 18u ’s avonds. Lange dagjes, maar daarom niet minder interessant. Wat we daar al die tijd doen? Medicatie klaarzetten en uitdelen, verslag van de patiënten om de twee uur schrijven, progress reports (een formulier waarbij men elke vijf dagen de patiënt “scoort” om zijn vooruitgang in beeld te brengen), opnamen en ontslagen, gesprekken met patiënten, eten, groepsessies volgen,… en zo is onze dag ongeveer gevuld. Verder houden Zuid-Afrikanen duidelijk van feestjes, zelfs in de ward mag er wel eens gefeest worden. In die korte stageweek van drie dagen, heb ik welgeteld 3 maal cake, frisdrank en andere ongezonde, maar lekkere zaken gegeten en gedronken, elke reden is goed genoeg om cake te kopen of maken. Maandag, vrijdag en zondag werkten we hard voor school, afwisselend met een sprongetje in het zwembad als het weer het toeliet (zondag was dat jammergenoeg niet het geval). Zaterdag zijn we er even tussenuit geknepen om ons bijna zo’n hele dag onder de grond te begeven. We bezochten enkele grotten, de eerste was een grot waar men onder andere prehistorische skeletten gevonden heeft, waaronder Mrs. Ples die zo’n 2 miljoen jaar oud is. De trappen en gangen waren soms amper doorgangen te noemen, maar we hebben (zelfs zonder vallen tot mijn eigen verbazing, want er kwam nog eens bij dat het glibberig was ook) heelhuids (uitgezonderd één schrammetje in mijn geval, een hele prestatie) de uitgang van de grot bereikt.
Daarna bezochten we naar Maropeng, een soort interactief museum over het ontstaan van de wereld en mens, tot de wereld, mens en maatschappij zoals die nu is. Het museum was mooi in elkaar geflanst en interessant om te zien. Er was zelfs een boottochtje door de vier natuurelementen en een zeer rare tunnel die de oerknal moest voorstellen en waar alles leek te draaien (Joeri had daar vreemdgenoeg geen last van, maar tussen ons gezegd en gezwegen, hij heeft gewoon vreemde ogen). Iets wat niet alleen wij, maar ook onze portefeuille, zeker meer dan aangenaam vonden, was dat we op één of andere manier gratis dit museum hebben bezocht.
Daarna zochten we een tijdje naar een druipsteengrot, genaamd de Wondercave. Dat bleek in een Lion and Rhinopark te zijn, waar we reeds langsgereden waren en nooit gedacht hadden dat die grot zich daar zou bevinden. Nu, we hebben hem uiteindelijk gevonden en goedgekeurd! De grot zelf was niet zo groot, maar er waren heel mooie en grote druipsteenformaties. We kregen er nog wat uitleg voorgeschoteld door een enthousiaste gids onder andere over de verschillende stalagmieten en stalactieten en hun speciale vormen (wat zien jullie bijvoorbeeld in de druipsteenformatie van de derde foto?).
Verder maakte de gids ons nog wat bang voor de vleermuizen die er rondvlogen en voor de lift (die hij plots liet stoppen om te lachen met de arme toeristen hun reactie). Gisteren en vandaag waren opnieuw stagedagjes voor ons, tot 17u nu. Op dienst was het afwisselend hectisch en rustig. Vanmorgen kwam ik wel tot de onaangename verrassing te staan dat een jonge patiënt in een coma is terecht gekomen enkele uren voor ik op dienst kwam doordat hij drugs gebruikt had in combinatie met medicatie waarmee dit absoluut niet mag. Zeker als die jongen de dag ervoor nog mopjes vertelde en voluit aan het lachen was met zijn vrienden, is dit wel even schrikken. Verder verliep alles goed op stage tot nu toe en we hebben weer volop internet om jullie op de hoogte te houden, dus tot hoors/ziens/typs!
Sien en Joeri
Verder maakte de gids ons nog wat bang voor de vleermuizen die er rondvlogen en voor de lift (die hij plots liet stoppen om te lachen met de arme toeristen hun reactie). Gisteren en vandaag waren opnieuw stagedagjes voor ons, tot 17u nu. Op dienst was het afwisselend hectisch en rustig. Vanmorgen kwam ik wel tot de onaangename verrassing te staan dat een jonge patiënt in een coma is terecht gekomen enkele uren voor ik op dienst kwam doordat hij drugs gebruikt had in combinatie met medicatie waarmee dit absoluut niet mag. Zeker als die jongen de dag ervoor nog mopjes vertelde en voluit aan het lachen was met zijn vrienden, is dit wel even schrikken. Verder verliep alles goed op stage tot nu toe en we hebben weer volop internet om jullie op de hoogte te houden, dus tot hoors/ziens/typs!
Sien en Joeri
Geen opmerkingen:
Een reactie posten