Deze week hadden wij het genoegen om Kaapstad te verkennen. Onze eerste twee dagen daar zijn al uitvoerig beschreven in het vorig verslag. Maandag vertrokken wij ’s middags naar de haven om de boot te nemen naar Robbeneiland. Daar kregen we een zeer interessante rondleiding van een ex-gedetineerde. We zagen de cel waar Nelson Mandela jaren heeft vastgezeten en ook heel wat andere cellen met aangrijpende verhalen over de gedetineerden. Wij vonden het wel verbazingwekkend dat iemand die zelf vastgezeten heeft op Robbeneiland nu nog elke dag hier komt, toeristen rondleiden en verhalen verteld over de tijd toen. Na de gevangenis bezocht te hebben, zagen we nog het laatste gebouw dat was overgebleven uit de tijd dat melaatsen naar dit eiland werden gebracht (ze hadden alle andere gebouwen vernietigd uit angst dat de ziekte zich opnieuw zou verspreiden). We zagen ook de groeve waar de gedetineerden moesten werken en nog enkele andere plaatsen. ’s Avonds kregen we een uitnodiging van een KHBO’er (Korneel) die in Camps Bay lesgeeft om iets te gaan eten en drinken. Zo belandden we in Camps Bay, een plekje met een mooi strand en gezellige terrasjes.
Dinsdag gingen we onze wijnkennis verruimen op een wijntoer. We bezochten vier befaamde wine estates en behalve wine tasting was er ook een cheese tasting. Onze smaakpapillen zijn die dag verwend geweest, de Zuid-Afrikaanse wijnen en kaas die we proefden zijn meer dan goed gekeurd. Onze gids was zo’n beetje knettergek, maar dat zorgde voor extra plezier. Hij speelde loeiharde Zuid-Afrikaanse muziek (lijkt een beetje op schlagers, maar dan in het Zuid-Afrikaans, joepie) in de auto. Hij gaf tijdens de autoritten tussen de wine estates door uitleg over plaatsen waar we langs kwamen en ook op de wine estates zelf deed hij goede pogingen om onze wijnkennis te verruimen (zijn familie maakt al jaren wijn, dus hij kende er wel wat van). Tijdens onze rit viel het ons op dat er wanneer er wegenwerken zijn, telkens voor en na de werken iemand met een rode vlag staat te zwaaien. Bij ons zie je dat soms ook, maar dat zijn dan poppen en geen echte mensen (en toen werd de titel van dit verslagje geboren). Toen ik dit aan de gids zei, moest hij enorm hard lachen. Na deze geslaagde wijntoer, belde Alwyn (de Zuid-Afrikaanse “papa” van Kaat vorig jaar) om ons ’s avonds mee te nemen naar… (ergens, we wisten niet juist waar). Hij bracht ons naar enkele mooie uitzichtpunten in en rond Kaapstad, waar we de zonsondergang in volle glorie konden bezichtigen.
De volgende dag was een rustdagje voor ons, we gingen normaal gaan surfen, maar er waren niet zoveel golven die dag, dus hebben we in plaats wat aan het zwembadje in de backpacker uitgerust. We brachten het stadium ook een bezoekje. Een indrukwekkend gebouw, dat jammergenoeg niet zoveel meer wordt gebruikt (het wordt nog gebruikt, enkele weken geleden was er een U2 concert). Ook al is er een evenement, dan zijn er nog veel zalen die niet in gebruik zijn. We zagen de kleedkamers, badkamer, presidentiële suites,… (allemaal heel luxueus). Het was wel opvallend dat een hele reeks stoelen ontbrak. De gids vertelde dat dit kwam omdat de FIFA hen verplichtte nog meer stoelen in het stadium te hebben, daar had Zuid-Afrika geen geld meer voor. Daarom hebben ze stoelen geleend van een bedrijf in Duitsland en nadien moesten ze deze teruggeven. De FIFA verplichtte hen ook om een politiekantoor met cellen in te richten in het stadium zelf, ze hebben hier tijdens de wereldbeker slechts twee mensen (een journalist en fan) moeten opsluiten. Wel eens interessant om te horen hoe dat allemaal in zijn werk gaat en wat voor macht FIFA uitoefent.
Donderdag huurden we een auto voor een dag en reden we helemaal naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika. In Hout Bay een gezellig havenstadje, namen we een bootje naar een robbenkolonie, we aten er ook voor het eerst snoek (een typische vis hier, zeer lekker). Daarna gingen we via Chapman’s Peak drive (een mooie panorama-route) naar Simon’s Town, waar zich iets verder een pinguïnkolonie bevindt. Zeer grappige beestjes J. We reden zo door naar het nationaal park om uiteindelijk terecht te komen op Cape Point. We maakten er een wandeling naar een vuurtoren die op het puntje van een rots stond, het uitzicht was er prachtig. Daarna gingen we naar de Cape of Good Hope (het zuidelijkste puntje). Onderweg kwamen we struisvogels tegen en ook bavianen. Op de terugweg reden we nog langs enkele havenstadjes om zo terug in onze backpacker aan te komen.
Vrijdag, onze laatste volle dag in Cape Town snifsnif L. Het belooft een zeer drukke dag te worden. We trokken eerst naar de Castle of Good Hope, waar zich interessante museums bevinden over de geschiedenis van Cape Town en behalve dat is er ook een mooi uitzicht op de Tafelberg. We trokken naar de Tafelberg met één van de Zuid-Afrikaanse busjes die de lokale bevolking hier meestal gebruikt om zich te verplaatsen. Na een hele lange tijd wachten, konden we naar boven met de kabelbaan (wegens tijdsgebrek, detailkaart-gebrek en aangepastschoeisel-gebrek, waagden we het niet om te voet naar boven te gaan). Daar liepen we rond en genoten we van prachtige uitzichten. We namen opnieuw een busje naar het station om met de trein naar Muizenberg te vertrekken. In Muizenberg deed ik surfpogingen en surfte Joeri (tot hij te kampen kreeg met krampen). Daarna namen we de trein terug naar Cape Town om iets later naar een braai te vertrekken waar we terecht kwamen via Korneel. Het was een gezellige braai, met verschillende nationaliteiten (maar toch vooral Nederlanders, we merkten op dat je twee zaken overal tegenkomt: Nederlanders en Crocs) in een soort studentenhuis. Daarna gingen we nog mee naar Camps Bay om Joeris verjaardag te vieren.
Zaterdag, Joeri’s verjaardagdag! Ik had een ontbijtje geregeld voor hem via iemand van de backpacker (gezien het moeilijk was om weg te glippen zonder dat hij iets zou doorhebben). Daarna vertrokken we rond de middag naar de luchthaven om ons vliegtuig te nemen naar Johannesburg. Het werd een vliegreis met een heel interessante bezighouding: slaap. Eénmaal terug in Pretoria, duurde het niet lang of de gasten voor de braai kwamen aan. Onze huisgenoten hadden een braai georganiseerd voor Joeris verjaardag en tickets voor Goldfish (een band die hier optrad in Hattfield). Zondag, vandaag dus, hebben we uitgeslapen en gewerkt voor ons favoriet schooltje. Morgen vliegen we weer volop in de stage voor een weekje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten