Terug in ons eigenste Belgenlandje (Joeri)

Na een korte nacht in Durban bezochten we een ‘pretpark’. Het ushaka-waterpark. Hier zagen we enkele vertoningen waarin dolfijnen of zeehonden de hoofdrol speelden. Er werd uitgelegd hoe de dieren leefden, communiceren en zwemmen. Dit alles op een zeer speelse en kinderlijke manier, ideaal voor mij dus. Sien heeft er ook van genoten. In het park was er ook een groot aquarium in de vorm van een schip. We zagen dieren waar we het bestaan niet van afwisten. Daarna konden we nog enkele uren in het water ploeteren en wat genieten van de zon. We hebben alle glijbanen uitgetest tot onze zwembroek tekens van uitputting vertoonde. Nadien reden we naar underberg, het zuiden van drakensberg. Een prachtige streek die natuur toont op zijn best. De volgende dag bezochten we dan ook de ‘sani pass’ een weg die de bergen in gaat tot in het land Lesotho. Met een volgeladen jeep en een enthousiaste gids trokken we de bergen in. Enkele uurtjes en grenscontroles later, konden we in het land met het  hoogste laagtepunt van de wereld rondreizen. Lesotho is een indrukwekkend land. Het is een land die beschermd werd door de Britten waardoor het tot op vandaag geen deel uit maakt van Zuid-Afrika. We mochten er binnen in het huis van een lokale vrouw, ze liet ons proeven van haar zelfgemaakt bier en brood. Daarna konden we nog iets drinken in de hoogste pub van Afrika en daarna begon de aftocht. ’s Avonds was het improviseren om een avondmaal te kunnen verkrijgen, iets verder in een hotel konden we eten maar dit bleek niet in ons studentenbudget te passen. We hebben het toch op een dealtje kunnen gooien en hebben zo lekker kunnen eten. De volgende dag reden we naar het noorden van drakensberg en stopten we in een museum die ons alles over muurtekeningen en het lokale volk vertelde.’s Avonds kwamen we aan in een groot, prachtige jeugdherberg waar we Alexander, onze huisgenoot tegenkwamen. De wereld is toch klein… zeker als je afspreekt. De volgende dag maakten we een prachtige wandeling en zagen we enkele prachtige watervallen en enkele muurtekeningen. De natuur was er prachtig, het is een beeld die me niet meer zal ontgaan. ’s Avonds konden we gezellig iets drinken aan de bar en afscheid nemen van het prachtige Afrika. 26 April was het dan zover, onze trip terug begon. Men pijn in het hart verlieten we Afrika maar toch was er heimwee naar het kleine België. Na een lange dag vol afscheid van mensen die ons 3 prachtige maanden hebben bezorgd, stapten we op een groot vliegtuig die ons 11uur later in Londen zou buitensmijten. In Londen moesten we niet lang wachten op onze vlucht naar België. Het is leuk om terug in België te zijn maar nu begint het echte werk… Afstuderen